Pandemia COVID-19 spowodowała bezprecedensowe zakłócenia w sektorze edukacji na całym świecie. Szkoły i uniwersytety zostały zmuszone do przejścia na nauczanie online w celu przestrzegania przepisów dotyczących dystansu społecznego, więc korzystanie z zasobów cyfrowych stało się koniecznością dla zapewnienia ciągłości uczenia się. 

Pandemia wymusiła szerokie wykorzystanie zasobów dydaktycznych online. Nauczyciele zostali zobowiązani do stosowania narzędzi cyfrowych, w tym oprogramowania do wideokonferencji, systemów zarządzania nauczaniem (LMS) i cyfrowych narzędzi oceny. Nauczanie online wiązało się z kilkoma wyzwaniami, w tym brakiem zaangażowania uczniów, usterkami technicznymi
i niemożnością zapewnienia uczniom praktycznych doświadczeń edukacyjnych. Ponadto uczniowie z rodzin o niskich dochodach i obszarów wiejskich byli nieproporcjonalnie dotknięci brakiem dostępu do technologii i Internetu.

Pandemia przyspieszyła przyjęcie zasobów cyfrowych w edukacji. Nawet po ponownym otwarciu szkół i uniwersytetów wielu nauczycieli nadal korzysta z zasobów cyfrowych w nauczaniu. Korzystanie z LMS stało się bardziej powszechne, umożliwiając nauczycielom tworzenie
i udostępnianie zasobów, ocenę nauki uczniów i komunikację z rodzicami. Ponadto pandemia pobudziła rozwój nowych zasobów cyfrowych, takich jak wirtualne laboratoria, symulacje
i internetowe społeczności edukacyjne.

Wykorzystanie zasobów cyfrowych przekształciło sektor edukacji, a jego wpływ będzie prawdopodobnie odczuwalny nawet po zakończeniu pandemii. Zasoby cyfrowe mogą potencjalnie zapewnić uczniom spersonalizowane doświadczenia edukacyjne, dostęp do szerszego zakresu zasobów i możliwości współpracy z rówieśnikami na całym świecie. Istnieją jednak obawy dotyczące podziału cyfrowego i wpływu technologii na interakcje społeczne i zdrowie psychiczne. Nauczyciele i decydenci muszą współpracować, aby zapewnić, że zasoby cyfrowe są dostępne, sprawiedliwe i skuteczne w zwiększaniu efektów uczenia się. Podsumowując, pandemia dała sektorowi edukacji okazję do ponownego przemyślenia swojego podejścia do nauczania i uczenia się oraz wykorzystania potencjału zasobów cyfrowych.

Z drugiej jednak strony niekontrolowane, samodzielne i niezależne korzystanie z narzędzi cyfrowych może mieć również szkodliwy wpływ na zdrowie psychiczne uczniów. Wraz z rosnącym wykorzystaniem zasobów cyfrowych w edukacji, uczniowie spędzają więcej czasu przed ekranami, co może prowadzić do szeregu problemów ze zdrowiem psychicznym, w tym lęku, depresji i zaburzeń snu.

W szczególności korzystanie z mediów społecznościowych zostało powiązane z negatywnymi skutkami dla zdrowia psychicznego. Badania wykazały, że korzystanie z mediów społecznościowych może prowadzić do porównań społecznych, co może skutkować poczuciem nieadekwatności i niską samooceną. Ponadto media społecznościowe mogą być źródłem cyberprzemocy, która może prowadzić do lęku i depresji.

Co więcej, ciągła ekspozycja na informacje i stymulację może prowadzić do przeciążenia poznawczego, utrudniając uczniom koncentrację i efektywne przetwarzanie informacji. Może to skutkować uczuciem przytłoczenia i wypalenia, co może dodatkowo wywoływać problemy ze zdrowiem psychicznym.

Nauczyciele i decydenci muszą zdawać sobie sprawę z potencjalnych szkód i niewłaściwego wykorzystania narzędzi cyfrowych. Powinni oni promować odpowiedzialne korzystanie z technologii, edukować uczniów w zakresie zdrowych nawyków spędzania czasu przed ekranem oraz zapewniać zasoby i wsparcie uczniom, którzy mogą zmagać się z problemami zdrowia psychicznego. Obejmują one:

1. Promowanie odpowiedzialnego korzystania z technologii: Nauczyciele i rodzice powinni edukować uczniów w zakresie zdrowych nawyków spędzania czasu przed ekranem, takich jak robienie przerw, ustalanie limitów czasowych i unikanie technologii przed snem.

2. Zachęcanie do cyfrowego dobrostanu: Szkoły mogą opracować zasady i programy promujące cyfrowy dobrostan, takie jak ćwiczenia uważności, techniki radzenia sobie ze stresem i strategie radzenia sobie z cyfrowym przeciążeniem.

3. Zapewnienie zasobów i wsparcia: Szkoły powinny zapewnić zasoby i wsparcie dla uczniów, którzy mogą zmagać się z kwestiami zdrowia psychicznego związanymi z technologią cyfrową, takimi jak usługi doradcze, zasoby zdrowia psychicznego i dostęp do materiałów edukacyjnych.

4. Włączenie edukacji w zakresie obywatelstwa cyfrowego: Szkoły powinny włączyć edukację
w zakresie obywatelstwa cyfrowego do programu nauczania, ucząc uczniów, jak korzystać
z narzędzi cyfrowych w sposób odpowiedzialny i etyczny.

5. Ustanowienie jasnych zasad i wytycznych: Szkoły powinny ustanowić jasne zasady i wytyczne dotyczące korzystania z narzędzi cyfrowych, w tym wytyczne dotyczące właściwego korzystania z nich oraz strategie radzenia sobie z cyberprzemocą i nękaniem online.

W ten sposób szkoły mogą zapewnić uczniom możliwość czerpania korzyści z technologii cyfrowej i poprawić samopoczucie wszystkich, uczniów, nauczycieli i rodziców.